पहिलो पशुले निकैवेर सोचविचार गरेर आफ्नो हात टाउकोबाट बिस्तारै हटायो र लामो सास तान्यो । त्यो दृष्य अर्को पशुले निकै चासो राखेर नियाल्दै थियो । पहिलो पशुले बोल्न नपाउँदै दोस्रो पशुले व्यङ्ग्य गर्दै भन्यो “के हो त कुरा ? निकै पशु बैठक बस्ने हामी पशुको हक हित सुरक्षित गर्ने भनेर फकाई–फकाई बोलाएका थियौ नि ! खै यहाँ हामीलाई भोक लागिसक्यो ! खानेकुरा पहिला लेऊ खाएपछि मात्रै वार्ता अगाडि बढाउँला !”
सबैले भोज भान्सा सकेर फेरि दोस्रो चरणको बैठक शुरु गरे । उसैगरी पहिलो पशुले आफ्नो हात टाउकोमा राख्यो र ठूलो सास तान्दै त्यसरी नै सास बाहिर फाल्यो । लाग्थ्यो त्यो दृष्य देखेर अरु पशु पनि आतिँदै थिए । हैन के भयो हाम्रो पशु नेतालाई के सङ्कट आई पर्न थाल्यो । पहिलो पशुले यसरी टाउकोमा कहिल्यै हात राखेको थिएन । आज किन यस्तो गर्यो भन्ने सोचाई सबै पशुहरूले गहिरोसँग लिन थाले ।
चौथो र पाँचौँ पशुले यही कुरा गहिरोसँग सोच्न आँखा चिम्म गरे, तेस्रोले कान थुन्यो । पहिलो पशुले मुख छोप्यो र टाउको घोसे गर्न थाल्यो । छैटौँ पशुले पहिला त यी सबै पशुको चर्तिकला हेरिरहेको थियो । विस्तारै अगाडि बढ्यो र भन्यो । “पशु साथी हो ! यता मेरो कुरा सुन ! अब धेरै भयो यो नाटक वन्द गर ! सबै सतर्क भएर बस्ने गर । जहिले पनि मिटिङ भनेको छ । सिटिङ गरेको छ । चिटिङ गरेको छ । मिटिङमा छलफल गर्ने बेलामा आंखा बन्द गरेको छ । कान थुनेको छ । हात टाउकोमा राखेको छ । अब यो अती भयो आजदेखि हामी पशुले पनि जमाना अनुसार हिँड्न, वोल्न, खान, बस्न सिक्न पर्यो । जमाना कहाँबाट कहाँ पुगिसक्यो हामी भने आँखा चिम्लेर, टाउकोमा हात राखेर, हातमा हात बाँधेरा, चुप्प लागेर कती बस्ने ? के हामी बहिरा हौँ ? ल, भन उतर देऊ सबैले । के हामी बहिरा हौँ ?” सबैले साना शिशुमा पढ्ने बाल बालिकाले क्लासमा उतर दिँदा झैं उतर दिए । “होइनौँ, फेरि छैटौँ पशुले प्रश्न गर्यो–“के हामी अन्धा हौ ?” सबैले उत्तर दिए होइन ! फेरि उसैले प्रश्न गर्यो– “ल हामी अन्धा र बहिरा होइनौ भने हामी लाटा हौ त ?” “त्यो पनि होइनौ !” सबैले एकै स्वरमा जवाफ दिए । छैटौँले भन्यो त्यसो हो भने आजदेखी आँखा, कान र मुखबाट सबैले हात हटाउने र बोल्ने, सुन्ने र देखेको कुरालाई अगाडि ल्याउने गर्नु पर्यो । तेस्रो र चौथो पशुले ट्वाल्ल परेर हेरिरह्यो । पहिलो पशुलाई असाध्यै रिस उठेछ उसले भन्यो– “सुनेनौ तिमीहरूले छैटौँ पशुजीले के भन्नु भएको छ ?” तेस्रो र चौथोलाई पनि पहिलो पशुले थर्काएको देखेर असाध्यै झन्का छुट्यो र एकै स्वरमा भने “यो मान्छेको मिटिङ जस्तो पद, पैसा र पावरको लोभ र आरिस्याइँले विक्षिप्त भएको पागल जस्तो स्वर ननिकाल न ! पहिलो पशुजी ! हामीलाई पैसा, पावर र पदको के काम बाँच्न मात्रै पाए हुन्छ, यिनीहरूका हात बाट !” सबै पशुले हाँस्दै थपडी बजाए ! टररर.... !
छैटौँ पशुले झन हकार्दै भन्यो “किन हाँस्छौ र जोर जोरले थपडी मार्छौ हँ ! यस्तो एकताको मिटिङमा हाँस्ने खिल्ली उडाउने गर्दा स्वर्गीय राजा पृथ्वीनारायण शाहलाई खिल्ली उडाएको जस्तो हुन्न ? दोस्रो पशुले भन्यो “यो कुरा पक्कै हो मेरो मुख आजसम्म बन्द थियो तर आँखा र कान त मैले कहिल्यै बन्द गरिन । त्यसैले तिमी पृथ्वीनारायण शाहको आत्माको चिन्ता पटक्कै नगर ! आजसम्म मैले धेरै चिज देखी सकेको छु र म ठोकेर भन्न सक्छु पृथ्वीनारायण शाहको आत्मामा गहिरो चोट त लागेको छ । हामी यसरी हाँसेर र थपडी बजार चाहिँ पटक्कै होइन है !”
प्रथम पशुले प्रश्न गर्यो सबै पशुले उत्तर दिए । “बुझ्यौँ” छैटौँ पशुले भन्यो । सबै पशुले भने– “हामीले त बुझेकै छौँ नि तर ठूला पशुलाई पहिला बुझाउन ।” सबै पशु हाँसे हा.. हा... हरे पृथ्वी ! तिम्रो गति ! फेरि पनि हामीले आफ्नो धर्मलाई बँचाइ रहनुपर्छ । दोस्रो पशुले भन्यो ! “किन बँचाउने” तेस्रोले जवाफ दियो । “हामीलाई नै किन चासो जब मानवचोला लिएर पनि ! मान्छे भएर पनि मानवताको बिचारै गर्दैन भने त्यस्तो लाज नभएको नकचरो मनुवाको के कुरा गर्ने ? “पहिलो पशुले दोस्रो पशुलाई देखाउँदै भन्यो “ल हेर न, यो बाँदर ठयाक्कै त्यस्तै छ भनिन्छ । यसैको सन्तान मनुवा हो भनेर तिनका वैज्ञानिकले पनि त्यही भनेका छन । यिनीहरूलाई पृथ्वीनाराण शाहले नमुना बनाएर पेश गरेका रे नि भन्दै ठ्याक्कै यी पशुपति, गुहेस्वरीका बाँदर र यी मनुवामा के फरक छ ल भन त ?” चौथो पशुले भन्यो “फरक छ । यी तेस्रा पशुजीले आफ्नो ठाउँको रक्षा गर्न जानेका छन् । ल त पशुपति गुहेश्वरीमा गएर कोही विदेशी शक्ति घुसेर बितन्डा मच्चाउने प्रयास गरोस् त । कुन हविगत हुन्छ । कुन बाँदरलाई आफ्नो शक्तिमा प्रयोग गर्न सक्छन् ? ल भन त ?” सबै पशुले भने– हो .... । सबै पशुले भने– पशु एकता जिन्दवाद ! जिन्दावाद !! जिन्दावाद !!!
छैटौँले भन्यो तिमीहरू साँच्चै पशु हौ । त्यसैले सिधा छौ र तिमीहरूले कुरा बुझदैनौ ! पृथ्वीनारायण शाहले जसलाई आफ्नो प्राणको वास्ता नगरी, कहिल्यै एकरात चैन सँग नसुती खाउँ खाउँ र लाउँ लाउँको कलिलो उमेरमा विश्व विजेता ब्रिटिसदेखि ठुला ठुला राष्ट्रले साना साना राष्ट्र निल्दै हिँड्दा एउटा स्वतन्त्र नेपाल राज्य र सिङ्गो नेपाल राष्ट्रको निर्माण गरी यसलाई आफ्नो घर सम्पत्ति र अधिकारको रक्षा गरी दिए तिनैलाई यो देश नेपालको चिन्ता छैन । कुन नेता नेपाली हो ? कुन नेपाली हैन ? कुन नेपालमा जन्मेको हो ? कुन नेपालमा जन्मेको होइन ? कोसँग राष्ट्रियता छ को सँग छैन । त्यसको लेखाजोखा छैन उनीहरूलाई हाम्रो देशको के को चिन्ता ? हामीलाई पृथ्वीनारायण शाहले के गरे र ? हामी त पहिला पनि पशु अहिले पनि पशु र भोलि पनि पशु । हामी पशुका सन्तति पनि पशु... हा हा हा.... हाँस खुब हाँस ! यहाँ दिन दिनै सीमा सारिएको छ बरू हामी पशुलाई थाहा हुन्छ तिनी मान्छेलाई थाहा हुन्न, हँ । हामी पशु कि तिनी पशु ? हामी भन्दा तिनीहरू ठूला पशु । के हामी पशुले आमा दिदी बहिनी चेली र हाम्रा पशु सन्तान बेचेका छौं ? के हामी पशुले आफ्नी आमा चेली र दिदी बहिनीलाई बलात्कार गरेका छौं ? यहाँ बुबा हजुरबुवाले छोरी र नातिनी बलात्कार गरेका खÞबर अखÞबारमा आउँछन् । हामी पशुलाई त एकपटक बाली गएपछि एक वर्ष सम्म यौनको चाहनै हुन्न । कति सभ्य छौं हामी उनीहरूभन्दा हैन र ? त्यसैले ती मानबको नाममा दानब बन्दैछन् र हामीभन्दा ठूला पशु पनि ! ती ठुला पशुलाई त भएकै के हो हो । त्यसैले हाम्रो पशु एकता कायम हुनुपर्छ । ती ठूला पशुले हामी साना तथा ईमानदार पशुहरूलाई बहिरो, अन्धो र लाटो बनाउने षड्यन्त्र गरिरहेका छन्, यसको हामी सबै पशुहरू मिलेर पर्दाफास गर्नु पर्छ । के हामी पशुहरूले आफ्नो चेलीवेटी, दिदीबहिनी र ईमान बेच्छौँ त ? ल भन्नुस् त ?– सबैले एकै स्वरमा भने– बेच्दैनौँ ।
(वाग्ले एन आर एन अमेरिका का मिडिया को-अर्डीनेटर हुन् | ब्यङ्ग लेखन उनको विधा हो |)
About Unknown
0 comments :
Post a Comment